بر اساس آنها عملکرد نسبی گزينه های رقابتی با يکديگر مقايسه می شوند. قاعده تصميم گيری استراتژی ای است که مصرف کننده از آن جهت بررسی اطلاعات قابل دسترس و رسيدن به يک انتخاب استفاده می کند. با اين حال، مصرف کنندگان برخی از خصيصه های ملموس را بعنوان نشانه ها يا علائم جايگزين خصيصه های ناملموس تر بکار می گيرند. قيمت و نام برند، بويژه، اغلب بعنوان نشانه های جايگزين کيفيت بکار می روند و به نظر می رسد اين يک فرهنگ جهانی باشد (دوار و پارکر9، 1994). قواعد تصميم گيری را می توان به دسته بندی جبرانی و غير جبرانی تقسيم بندی کرد. قواعد جبرانی اجازه می دهند عملکرد ضعيف يکی از خصيصه ها با عملکرد خوب خصيصه ديگر جبران شود درحاليکه قواعد تصميم گيری غير جبرانی استراتژی های ساده تری هستند که بواسطه آنها مصرف کنندگان يک استاندارد واحد را بکار می گيرد و گزينه هايی را که با آن مطابقت ندارند حذف می کند. اين قواعد از طريق تجربه بهبود می يابند و در حافظه ثبت می شوند و به هنگام لزوم قابل فراخوانی هستند؛ در ساير اوقات، ممکن است مصرف کنندگان در طی مسير با استفاده از بخشی از قواعد موجود در حافظه خود قواعد جديدی را تبليغاتي هستنــــد. اين نوع از تبليغات اينترنتي به پنجره هـاي جهنده نيز معروف هستند. خرده سايت ها را مي توان به دو گروه زير تقسيم بندي كرد:1- INTERSTITIALSاين ها پنجره هايي جدا از پنجره اصلي مرورگر بوده كه هنگام ورود كاربر به يك پايگاه اينترنتي خاص يا در زمان توقف او در آن پايگاه بر روي صفحه نمايش گر ظاهر مي شوند و معمولاً تا زماني كه كاربر آنها را نبندد در صفحه باقي مي مانند.2- SUPERSTITIALSاين پنجره ها معمولاً در فاصله زماني بارگذاري يك پايگاه اينترنتي ظاهر گشته و خود به خود بسته مي شوند.د رهر دو نوع از خرده سايت ها ممكن است از فناوري ها و تكنيك هاي پيشرفته رسانه اي استفاده گردد و يا ممكن است فقط دربردارنده متن باشند.از آنجا كه اين نوع تبليغات اينترنتي بدون اجازه و خواست كاربران ظاهر مي گردند و ممكن است موجب برهم زدن تمركز آنان شوند موردانتقاد قرار گرفته اند. با اين حال، به طور گسترده توسط پــايگاههاي اينترنتي مورداستفاده قرار مي گيرند و نرخ كليك كاربران بر روي آنها نيز معمولاً بالا است . موتورهاي جستجوموتورهاي جستجو به پايگاه هاي اينترنتي گفته مي شود كه كاربران مي توانند از آنها ساختگی» روی آورده اند و حتی گفته می شود در این خصوص، تجارتی نامتعارف در اینترنت در حال شکل گرفتن است. 3. گسترش دلزدگی و کارهای کم مایه این بدترین کار برای همه است. ما بازاریاب ها از باارزش ترین کالا و سرمایه مردم استفاده می کنیم: زمان. این وظیفه ماست که به چنین سرمایه بی بدیلی احترام بگذاریم. هنگامی که ما بازاریاب ها از کانال های تبلیغاتی استفاده می کنیم باید به یاد داشته باشیم که یک دقیقه تبلیغ بد و غیرحرفه ای می تواند به اندازه یک ساعت کشدار، ملال انگیز و ناراحت کننده به نظر برسد. بیایید همه صادقانه اعتراف کنیم که 24 ساعت شبانه روز برای ما کم است و ما به افراد دیگری نیاز داریم که بیایند و پیام های مدنظر ما را منتشر کنند.آنها باید حرفه ای عمل کنند و برای این «24 ساعت شبانه روز» مخاطبان خود ارزش فراوانی قائل باشند. اگر این سه شیوه ناپسند بازاریابی را کنار بگذارید، شما با افتخار به عنوان یک بازاریاب متعهد پا به حوزه تجارت و شبکه های اجتماعی می گذارید و خواهید دید که مردم دوباره به توییت های شما پاسخ می دهند، پست های فیس بوکی شما را لایک می کنند و در یک کلام شما را کاملاً تحویل می که در ذهن مصرف کننده قرار دارد ايجاد می کند و ارزش کلی کالا را بسيار فراتر از کاربرد عملی آن افزايش می دهد. برای درک ارتباط بين يک برند و تبليغات، خوب است بار ديگر بطور اختصار دارايی برند را مرور کنيم. يک دقيقه به شکلات فکر کنيد. اساسا شکلات شکلات است. آيا همين طور است؟ آيا برخی برندها بهتر از بقيه هستند؟ چرا؟ پودر لباسشويی چطور؟ همه آنها جواب می دهند و از مواد مشابهی ساخته می شوند. يا فکر می کنيد بعضی ها بهتر از بقيه عمل می کنند؟ خمير دندان، ودکا يا لباس زير چطور؟ اختلاف بين برندهای اين گروه محصولاتاز کجا ناشی می شود؟ چه مقدار از اين اختلاف ها ‘واقعی’ است تا ذهنی؟ چرا يک برند را به برند ديگر ترجيح می دهيد بويژه اگر در يک مقايسه بی طرفانه، اختلاف اندک، يا هيچ تفاوت واقعی بين محصولات وجود نداشته باشد؟اين خود تا حدی زياد تاکيدی است بر اينکه يک برند به هيچ وجه چيز قابل لمسی نيست بلکه مجموع چيزهايی است که فرد در باره يک محصول خاص می داند، فکر و يا احساس می کند. به بيان واقعی تر، برندها صرفا در اذهان مصرف کنندگان وجود دارند، اما به هيچ وجه از واقعيت داشتن آنها نمی کاهد. اين وظيفه يک مدير